Ye Kürküm Ye
( İtibar Bana Değil Kürke )

Nasreddin Hoca bir gün, çağrıldığı ziyafete eski kıyafetleriyle gitmiş. Hiç kimse Hocaya ilgi göstermemiş, buyur bile etmemiş. Herkes, allı pullu kıyafet giyenlere hürmet gösterip karşısında el pençe divan duruyormuş. Bu duruma Hocanın canı çok sıkılmış. Hemen evine gidip yeni aldığı kürkünü giymiş.

Kürkünü giyen Nasreddin Hoca tekrar ziyafet verilen yere gelmiş. Hocayı kürküyle görenler, onu kapıda karşılayıp önünde yerlere kadar eğilmişler. Az önce buyur bile etmeyenler, kürkü görünce Hocayı baş köşeye oturtmuşlar. Yemeğin en iyisini, kuzunun en hasını Hocanın önüne koymuşlar.

Sıra yemekleri yemeye gelince, Hoca kürkünün ucunu sofraya uzatarak :

─ Ye kürküm ye.

─ Ye kürküm ye.

Demeye başlamış.

Bunu görenler şaşırarak Hocaya sormuşlar :

─ İlahi Hoca efendi !

─ Kürküne yemek yedirmeye mi çalışıyorsun ?

─ Kürkün yemek yediği nerede görülmüş ?

Nasreddin Hoca da cevap vermiş :

─ Bu ziyafete az önce eski kıyafetlerimle geldim, hiçbiriniz bana itibar göstermediniz.

─ Kürkümle gelince gördüm itibarı.

─ İtibar bana değil kürke !

─ O zaman, bu yemekler onun hakkı !